Dlaczego muzyka jest tak ważna dla Kubańczyków?

Muzyka jest fundamentalną częścią kubańskiej tożsamości. To właśnie jej bogactwo i różnorodność sprawiły, że wyspa jest znana na skalę międzynarodową. Kubańczycy mają dwie najważniejsze miłości muzykę i taniec. Wyrażają w nich swój żywiołowy, narodowy charakter i swoje pochodzenie.

Skąd się bierze kubańska pasja do muzyki?
Pasja do muzyki jest wrodzoną cechą Kubańczyków. Umysł, ciało i dusza dostrajają się do wszechobecnych na Kubie rytmów i melodii. Muzyka kubańska odzwierciedla radosną, otwartą i ciepłą naturę ludności tej wyspy. Właśnie, dlatego odkrywanie muzyki Kuby jest fantastycznym sposobem na poznanie kulturowej istoty kraju i uzyskanie prawdziwego wglądu w życie lokalnych mieszkańców. Muzyczne korzenie Kuby wynikają z jej etnicznej, kulturowej mieszanki. Ze względu na synkretyczny charakter większości gatunków, muzyka kubańska jest często uważana za jedną z najbogatszych i najbardziej charakterystycznych na świecie. Połączenie żywiołowych zachodnioafrykańskich rytmów z nostalgicznymi hiszpańskimi melodiami spowodowało rozwój bogatych stylów muzycznych, na które później wpłynęły także takie kraje jak Francja, Stany Zjednoczone i Jamajka. Muzycy wyspy są płodnymi twórcami, a scena muzyczna Kuby może poszczycić się ponad 25 autentycznymi gatunkami.

Początki innowacji muzycznych na wyspie
Fernando Ortiz, kubański etnomuzykolog, opisał początki muzycznych innowacji na wyspie, jako wynik interakcji między afrykańskimi niewolnikami osiadłymi na dużych plantacjach cukru, a Hiszpanami, którzy uprawiali tytoń na małych farmach. Afrykańscy niewolnicy i ich potomkowie zrekonstruowali dużą liczbę instrumentów perkusyjnych i odpowiadających im rytmów. Chociaż ramy czasowe są nieco nieprecyzyjne wiadomo, że najważniejsze gatunki muzyczne powstały na Kubie w XIX i XX wieku. Niektóre z nich są do dzisiaj bardzo popularne i wykorzystywane, jako baza do powstania bardziej nowoczesnych rytmów.

Punto guajiro - muzyka country Kuby
Kubańska musica campesina to wiejska forma muzyki improwizowanej. Nazywana bywa również " punto guajiro". Jako źródło melodii wykorzystywana jest 12-strunowa gitara. Śpiewacy, którzy improwizują teksty (repentistas) komponują rymy w dziesięciosylabowych wersach (decymas), które zwykle odnoszą się do miłości, przyjaźni i szeroko pojętego życia w kraju. Punto guajiro jest ważnym elementem wiejskiej tożsamości Kuby i jest bardzo popularne na obszarach wiejskich.

Wpływy afrykańskie
Duża populacja afrykańskich niewolników, którzy przywieźli ze sobą na wyspę swoją kulturę i tradycje, miała ogromny wpływ na muzykę Kuby. Rumba pochodzi z północnych regionów Kuby, głównie z Hawany i Matanzas. Tradycyjnie wykonywana przez ubogich pracowników pochodzenia afrykańskiego na ulicach i dziedzińcach, rumba pozostaje jedną z najbardziej charakterystycznych form muzyki i tańca na Kubie. Improwizacja wokalna, dopracowany taniec i polirytmiczne bębnienie są kluczowymi elementami wszystkich stylów rumby. Cajones, czyli proste drewniane skrzynie były używane, jako perkusja do początku XX wieku, kiedy zostały zastąpione przez tumbadoras (conga drums). W historii tego gatunku pojawiły się liczne zespoły rumby, takie jak Los Papines i Los Munequitos de Matanzas . Dziedzictwo rumby sięgnęło także daleko poza wyspę. W Hiszpanii pojawiła się np. rumba flamenca i jej pochodne, takie jak rumba katalońska. Najlepszą okazją do słuchania i oglądania autentycznej rumby może być " toque de santo ", religijne święto, podczas którego mieszkańcy Kuby grają rumbę i tańczą guaguanco .